عارفانه های یک دوست

دل ساده من جفا را ، باورنمی کند

بی مهری وحسرت را ، باورنمی کند

آنچنان دل بسته است ، به مهر تو

که بازهوای دلبر ، دیگرنمی کند

باورم هست تورا ، خلاق ذهنم نیستی

بی توعشق را ، چگونه باور کند ؟

مستی بوسهای بهار ، تلخی زما زدود

این سیه بختی است که تورا ، باورنمی کنند

نازشصت که مست ، جامت گشته ام

عطش هوس را ، لبانم باورنمی کند

خفته است مهرتو در ، سینه ی غلام

قصه ی بی عشق را ، باورنمی کند

غ..ر..آ